Beschrijving wandeltocht naar de Reindalseter turisthytta van de DNT.
Een tocht, volgens het ANWB boekje (Wandelgids Noorwegen ISBN nummer 90-18-01644-6 uitgifte 2003) en de kaart van 2 uur heen en 2 uur terug.
Rijd met de auto de camping af en ga rechtsaf de brug over. Gelijk daarna weer linksaf, je moet eerst met de auto naar de Zakariasdam rijden bij het Sakariasvatnet. Daar is een grote parkeerplaats. Loop vervolgens de parkeerplaats af in de richting van de tunnel van de waterkrachtcentrale en dan onder langs de rechterkant van het meer lopen.
Kan niet missen, gewoon de Rode T volgen en je komt er. Het pad gaat een hele tijd langs de rand van dit meer, soms loop je er een paar meter hoog boven en verderop loop je bijna langs de oever. Zo nu en dan is het pad voorzien van grote stenen, maar over het algemeen is het uitstekend te lopen. Door de bomen links van je, heb je af en toe een mooi uitzicht op het meer. Verderop, aan het einde van het meer, gaat het pad meer omhoog, om hoogte te winnen waarschijnlijk, je hoort namelijk al een tijdje het geraas van een enorme waterval, om die te passeren moet je aan de bovenloop van de rivier zitten. Het wordt hier ook gelijk een stuk groenen met veel varens en een hoop bloemen (Lupinen en veel verschillende soorten Orchideeën).
Verderop zijn hier voornamelijk berkenbomen, je zit ook al redelijk hoog. Het gaat hier zo steil omhoog, dat er een staalkabel is gespannen waaraan je je kunt optrekken of gewoon om vasthouden als je last van hoogtevrees hebt.
In het ANWB boekje staat dat dit een beetje overdreven is, omdat de passage beslist niet gevaarlijk is. Nou, het zal met de veiligheid te maken hebben, want tref je op dit stuk toevallig een tegenligger me een rugzak, dan is zo’n kabel en inmiddels een hekwerk zo gek nog niet.
Het pad gaat hier op en neer en in de verte komt het geraas steeds dichterbij. Als je achterom kijkt heb je een heel mooi uitzicht over het meer en in de verte kun je nog net de stuwdam zien Bovenop komt tussen de bomen door de Reindalsfossen al in zicht. Wat een geweld. Voordat je er bent loop je nog een tijdje langs de kloof en af en toe is er gelegenheid om over de rand te kijken. Bruggetje over en hier geniet van de schitterende omgeving. Omhoog zie je de rivier tussen de rotsen door kronkelen en omlaag kijk je uit over het meer en zie je de rivier in de diepte storten.
Erg mooi, mooier is het nog als je nog even een stukje doorloopt. Je komt dan uit op een richel met een nog mooier uitzicht. Pas hier echter wel op, want door het gestuif van al dat water kan het pad en de stenen glad zijn.
Aan de andere kant gaat het pad met een bocht naar rechts en omhoog het Reindalen in. Gelijk weer een stukje klimmen dus. Het pad gaat verder en onderweg komt u over diverse passages om de moerasachtige ondergrond droog te kunnen passeren. In de riviertjes heeft men stenen gelegd om ook hier met droge voeten aan de andere kant te komen.
Kijk je hier naar links dan zie je tussen de bomen door een klein meertje met de naam Sidevatnet liggen. Vanaf het pad zijn door de wandelaars diverse paadjes naar beneden gemaakt om bij het water te komen.
Iets verder bots je tegen een enorme steile wand aan. Hier moet je omhoog. Doe dit met droog weer, want als het regent moet je hier helemaal opletten. Het pad is hier en daar voorzien van treden op de stenen. Het is flink klimmen en er zitten daarom ook flink wat lussen in. Neem er je tijd voor en kijk af en toe eens achterom waar je vandaan komt.
Na pakweg 150 meter heb je deze klimpartij er op zitten en wordt het weer enigszins vlak en loop je door, dan heb je even later een mooi uitzicht op Reindalen. Als je goed kijkt zie je in de verte de Noorse vlag al hangen.
Vanaf hier is het makkelijk lopen naar de hut. Eerst passeer je nog een paar andere hutten waar je ook kunt overnachten, waaronder de Jacobselet, dat is een soort van dependance van de grote hut voor als die vol is. Voor de hoofd (DNT) hut moet je iets verder lopen, rechts de brug oversteken en dan is het nog 100 meter voor je bij de hut bent.
De hut zelf is nog helemaal authentiek, je kunt het gewoon ruiken. Binnen kun je frisdrank, koffie, thee en dat soort dingen kopen. Men heeft er ook geen bezwaar tegen als je buiten aan de grote picknicktafels je eigen brood opeet.
De wandeling gaat via dezelfde route terug, maar gaat wat sneller, want er hoeft minder geklommen te worden.
Tekst en foto's familie Lintenbrink - Lochem Nederland (bezoek juli 2005)